Na de regen van de voorbije dagen was het tochtje zoiets van: “waar gaan we niet met onze enkels en tot waar ook in de blubber moeten ploeteren“. Erpe Mere, dat wisten we uit de krant, was daarom geen optie. Ook te veel volk op de been daar, onze talenten hoeven niet al te veel kijklustigen.  Wegens een feestje en andere na-nieuwjaars verplichtingen moesten we ook op tijd thuis zijn, schoonmoeders, je weet wel!

Hier en daar zochten we de paadjes op die een zware pedaalstamp nodig hadden om er door te geraken. Met een soepele pedaaltred was het mooi vertoeven op de half-grind wegjes. Toch ook nog even het hoogste punt(je) opgezocht in de streek voor de hoogtemeters, goed voor de statistieken: 60 meter hoog, ’t is niet veel, stoempen op die voorgenoemde dingen was wel nodig. Het Erpe-Mere gevoel nog even geproefd op de boomschorspadjes van het Prinsenbos om vanaf daar het voor het “soft” parcours” te kiezen richting Weerde.

Goed op tijd thuis voor de familie, goed op tijd om nog een pint te drinken, gezellig samen om nog een babbeltje te slaan met de vrienden en met al het andere schoon volk!

Tot zondag?

Luc

Het regende niet alleen pijpestelen, maar ook afzeggingen bij de uitrijders… zondag een nieuwe poging: met de fiets of de wagen naar Puurs, voor een tocht van 30, 48 of zelfs 65km. Vertrek om 8u00 aan de kerk te Weerde – mogelijk vertrekken de mannen die met de fiets gaan iets vroeger.

De thuisrijders vertrekken een uurtje later, om 9u00.

De ene weerman zegt regen- en sneeuwbuien, de andere houdt het bij meestal droog en af en toe een sneeuwvlok, maar over één ding zijn ze het eens: het zal koud zijn, dus doe uw thermisch ondergoed en uw geitenwollen sokken aan!

Geen nieuws op de webstek, dus trok den deze op kousevoeten naar de kerketoren om de eenzamen op te vangen. Een week te laat om een verloren ziel op te vangen denk je dan,  in m’n hart is het altijd Kerstmis. Een kinderhand is gauw gevuld!

Eerst geen ballen te zien rond de kerk, dan enkele slingers en een ster maar op het verkeerde vehikel. Slechte keuze zou later blijken!

Meestal komen er slechte mensen uit een camionnetteje gesprongen, slechte bedoelingen, je weet wel. Deze zagen er vredelievend uit en vooral, ” ze kwamen van verre”!

Na de regenval van de dag ervoor was het uitkijken op het terrein, na een korte kennismaking viel het erg goed mee. Een beetje slibberig maar tof om te rijden. Enkel het hellebos had last van zeeverschijnselen. Geen strandballen of kastelen, wel een zeebreed watervlak. Om geen natte voetjes te krijgen moet je echt geen Mozes heten, de gids volgen is soms genoeg!

Zondag 11 januari kom ik zeker langs de kerk om 9 uur, een feestje om 12u noopt me wel van om elf uur er terug te staan. Wie gaat deze 2 uur bike uitnodiging aan???!!!

Luc

Na enkele weken van schilderen, schuren en schrobben, een ritje of vier met de verhuiswagen naar m’n nieuwe stekje en tot slot nog een weekje werk om alle dozen uit te pakken, hoorde ik vreemde geluiden in die splinternieuwe garage… Was het de pomp van de regenwaterput? De waterverzachter (ah nee, want die moeten ze nog leveren… grmbl…  👿 )? Nee, het was mijn bike die nog eens naar buiten wou! 💡

En zo geschiedde – op een koude maar droge zondagochtend reed ik niet meer in zuidoostelijke richting naar de Weerdse kerk, maar in noordoostelijke!

Met z’n vieren – Bruno, Raf, Dimi en ondergetekende – reden we met de bike naar de Londerzeelse Palmvelden. Raf wist ons te vertellen dat de organisatoren gemeld hadden dat de plaatselijke beek gelukkig weer binnen z’n oevers was getreden… 😯  En inderdaad, de paadjes waren weer zichtbaar, al waren ze glibberig en was het soms een kunst voor de biker en de bike om niet zelf binnen de oevers van de beek te treden! En in dergelijke modderige omstandigheden is een stukje asfalt welgekomen, maar ook daar was het door de ijzel soms balanceren op een slappe koord!

Drie weken op geen pedaal meer gestampt… dat liet zich voelen. Bij de splitsing kozen Dimi en ik voor de kortere rit van 35km – die 35km met nauwelijks hoogtemeters was al zwaar genoeg. Raf en Bruno gingen nog wat spelen op de Brussegemse ploeterhellingen en reden de volle 54km uit.

Geen fris bruin patersvocht deze keer aan de finish, maar een lekker warm groen(te)vocht, om niet volledig stil te vallen tijdens het ritje naar huis. Gelukkig kwam het zonnetje eindelijk wat op sterkte, zodat het dan toch geen lijdensweg werd – moe maar voldaan, met 77 (of 92) km op de teller, konden we in onze zetel ploffen…

Bart

Volgende week zondag 11 januari kunnen de eenzame zielen, kerstballen en slingers nog eens met Luc op pad. Vertrek om 9u00, voor een tochtje van 2 uur.  Goed op tijd voor het BK veldrijden!

De ossen, ezels en andere kerstfiguren kunnen met de bike op de auto naar Bierbeek, voor 25km of 45km van het betere baggerwerk. Korte afstanden, maar dan zijn ook deze bikers op tijd voor datzelfde BK. Vertrek om 8u00!

Van donderdag tot zaterdag valt er stortregen & motregen en gaat het ook nog miezeren – zondag gelukkig weer droog, nu maar hopen dat de beken binnen hun oevers blijven!

Nadat het blijkbaar vorige week iets te modderig was (ik snap het niet maar goed) zou ik speciaal voor de kerstdagen een ritje slicks op touw zetten. Niemand die me echter geloofde aan de kerk nochtans liegen zo dicht bij het huis van God, dat is pas ketterij!

Het werd dus een ritje special voor mensen met slickbanden (Swalbedinges en consorten) en dat richting Bonheiden. Ik wist daar nog een zanderig bosje liggen en daar zou het dus droog zijn!

Na een uurtje rijden kwamen we zelfs onze “asfaltrijders met krom stuur” tegen. Iemand van dit groepje had blijkbaar dringend een pit-stop nodig. Ik dacht nog, straks vliegen die ons voorbij maar dit werd uitgesteld tot in café De Rut 🙂
En dan het boske in “Bonah”. Ik dacht, het is een klein boske, dus leg ik enkele luskes zodat we het maximum eruit kunnen halen! Luc, die stopte plots en was vastberaden dat we al 3 x over diezelfde stook aan het rijden waren. Nu, ik geef toe, uit de wiskunde blijkt dat wanneer je een “lus” maakt, je inderdaad (meestal op het einde) terug op dezelfde weg terecht komt. Anders kan men eigenlijk niet spreken van een lus  🙄 

Om alle verwarring te vermijden heb ik dus ons gereden boske in detail in beeld gebracht.  En ja we hebben wel, 89,77m om precies te zijn, over hetzelfde trackske gereden   Ja, Luc, ge wist dat dit zou komen hé. Ik weiger trouwens ook de handleiding van mijn GPS hier te posten! Misschien een workshopke “hoe brei ik luskes aan elkaar” in 2015.

Dus, wat zie je, idd 3 luskes … We kwamen dus van boven, zijn dan links afgeslagen om het eerste lusje te doen, hebben dan het onderste lusje afgewerkt, en dan de grote linkse lus  😯  😯  😈  😉

Je zou er zowaar dronken van worden. Dus wij samen naar De Rut achter een welverdiende Westmalle of Calle (ik weet het dat laatste is een wijvebierke). Het was al bij al toch weer een leuke boel!

Vanaf nu, lost ondergetekende ook een rustperiode in, maar die zal iets langer duren dan die van Sven Neys! Verplichte kerstbezoeken, nieuwjaarsbrieven gecombineerd met buitenlandse trips tussen woestijnzand en sneeuw (allé dat hoop ik toch) verplichten mij er een beetje toe.
Voor de kenners dan (@Bart) … mijn bike kader is van 7005 Superlite Aluminium, mijn skis zijn van Beech Poplar Wood met dubbele Titanium layer, en dus weinig carbon  😆  😎 Oh, en het gokgeld wordt Monopolygroen.

Volgende zondag gaan heel wat thuisrijders rijden naar Westmalle! Ze zijn het moreel verplicht want die mannen komen ook in grote getale naar de Hel! Wie mee wil, om 8:00 uur, ja 8:00 uur aan de kerk. En nee, we rijden niet tot daar! 

Geef wel eens een seintje aan de voorzitter zodat die een idee hebben wie er allemaal mee gaat. 

Ik wens u en uw familie alvast een Zalige Kerst en een gezond en sportief 2015!!!

Peter

We stonden met 12 ietwat te verkleumen aan de kerk. Nochtans was de Steven terug paraat in korte broek en een T-shirtje … Je hebt van die mannen waarvoor de winter nooit koud genoeg is. Ook Bruno was van de partij.

Ik had een “trackske” uitgestoken richting Heindonk, maar dan iets anders dan anders. In Hombeek reden we meer Westwaarts om daar wat meer velden in te duiken. Ook in Leest bleven we links van het centrum, met heel wat vette akkers tot gevolg. De “broeken” in Heindonk waren al bij al nog goed te berijden. Het venijn zat echter in de staart en die staart lag tussen Heffen en Battel. Van het jaagpad langs de Rupeldijk ging het bergaf richting Zennegat. Vettig en zompig slijk, met moeite vooruit te stampen, maar oh zo leuk. Nog efkes een dubbel saske passeren, en dan richting Weerde.

Ik zet hem alvast bij de toppers in mijn lijstje. Deze zomer nog eens overdoen!

Volgende week nog een laatste voor de feestdagen? En dan wordt het voor mij een paar weekends stil vrees ik (feesten – Las Vegas gokken – Frankrijk skiën- enz …)

De uitrijders deelden zich in twee… Dimi ging naar de Vossem MTB Classic, Raf en ikzelf sloten bij het groepje van Eli aan.

Dimi had het volgende te zeggen: schitterend parcours, zelf wat flauwer als anders, 20km/u gemiddeld!

Eli bracht ons bijna tot op het parcours van de TT te Vossem: langs Kampenhout, Nederokkerzeel en Veltem bereikten we Bertem, en via heel wat lastige klimmetjes – had er al iemand gezegd dat het er toch wel redelijk vettig bij lag – reden we door naar Leefdaal. Daar kregen we allemaal absolutie van Eli en langs vlot bollende paadjes naast de Voer reden we naar Kortenberg. Nog een laatste klim en het was met wat wind mee enkel nog binnen rijden… bijna 60km op de teller, in deze winterse omstandigheden voor de meesten meer dan genoeg!

Voor zij die de volgende weken willen gaan biken, stel ik het volgende voor:

• 21/12 => De Kerst-MTB tocht (32km-42km) te Asse – vorig jaar ploeteren, dit jaar waarschijnlijk meer van hetzelfde
• 28/12 => MTB-toertocht te Westmalle (25km-35km-45km)

Ikzelf neem de komende twee zondagen geen modderbad meer, maar een stof- en verfbad – vanaf januari stel ik dan weer een toertochtenkalender op en biken we er weer op los.

Je kan natuurlijk ook altijd met de thuisrijders mee – Peter gaat nog een laatste keer dit jaar op pad zondag 21 december om 9u00. Daarna klikt hij zijn schoenen vast in carbon latten ipv een carbon bike – maar vrijwilligers die een thuisrijders-tocht in elkaar willen steken, zijn altijd welkom!